کتاب های «سواد تصویر خواندن» جانوران انتشارات دبستانک چه کمکی به ما می کنند؟

دانش‌آموزی که هر کتاب از این مجموعه را می‌خواند، شاید تاکنون از نزدیک انواع مختلف آن جانور را ندیده باشد.
آیا او را به باغ‌وحش یا موزه‌ی حیات‌وحش برده‌اید؟
آیا تلاش کرده‌اید که او حیوانات- همه‌ی آن‌ها- را بیش‌تر دوست داشته باشد؟
البته او باید یاد بگیرد دوست‌داشتن، همیشه به معنای نزدیک‌شدن به حیوان یا مثلاً نوازش آن نیست.
مهم‌ترین هدف درهر کتاب این است که فرزند شما بتواند آن حیوان را دوست داشته باشد.
دوست‌داشتن حیوانات، یکی از مهم‌ترین اصول حفظ محیط زیست است. به فرزندانمان کمک کنیم تا دنیای بهتری داشته باشند.

سایر هدف‌های کتاب
💚۲٫ بالابردن سوادِ تصویر خواندن: «تصویر» هم مانند «نوشته» قابل خواندن است. قابلیت خواندن تصاویر و ارتباط دادن آن‌ها با یک‌دیگر بخش مهمی از سواد خواندن او را تشکیل خواهد داد.

💚۳٫ پرورش خلاقیت ذهنی: تلاش دانش‌آموز برای برقراری ارتباط بین این تصاویر و بیرون‌کشیدن مفاهیم داستانی آن‌ها، به نحوی بسایر مؤثر، خلاقیت ذهنی او را پرورش خواهد داد.
مجموعه‌ی ۲۴ جلدی تصویرخوانی جانوران، ابزار مؤثری برای تحقق این هدف است.

💚۴٫ افزایش توانایی و مهارت داستان‌پردازی: بی‌گمان، این مهارت از اصلی‌ترین نیازهای دانش‌آموز این پایه است.
مهارت در داستان‌گویی یعنی، مهارت در خلق دنیاهای جدید. دانش‌آموزان را از همین حالا برای اداره‌ی دنیای فردا آماده کنیم.

💚۵٫ افزایش معلومات علمی: پس از خواندن هر کتاب، دانش‌آموز درباره‌ی آن جانور چیزهای بیش‌تری خواهد دانست. اما این هدف، اولویت پنجم را در مجموعه‌ی اهداف پنج‌گانه‌ی این کتاب دارد. به هر حال او بسیار فرصت دارد که با این نوع مطالب علمی آشنا شود.

دانش‌آموزان با لذت‌بردن از یادگیری، بیش‌تر و بسیار بیش‌تر خواهند دانست.

این مجموعه ۲۴ جلدی در یک جلد کتاب بسیار نفیس موجود است که می توانید در ادامه ببینید:

فلسفیدن

آموزش فلسفه به کودکان: اریژینال یا ترجمه؟

کتاب‌های ترجمه شده در آموزش فلسفه برای کودکان، البته کتاب‌های مفیدی هستند و مطالعه‌شان برای کسانی که در این حیطه کار می‌کنند، یا علائقی دارند، نتایجی خواهد داشت. اما آیا کتاب‌های ترجمه‌ای می‌توانند نیاز اصلی ما را در این زمینه به خوبی پاسخ دهند؟

فلسفه، پاسخ انسان متفکر به دغدغه‌هایش و چراهایش در تبیین جهان است. اما آموزش فلسفه به کودکان، پیش‌نیازهایی نیز دارد. کودک به‌طور طبیعی، از همان ابتدا، هم‌چو نیاکان خود در پی شناخت جهان است. از شناسایی دم گربه‌ای که به او زل زده و منتطر کنشی از سوی کودک است، تا ماه تابانی که شب‌ها را روشن می‌کند، تا قاشق کوچکی که مادر با آن و با حوصله، غذایش را به او می‌دهد.

هر چیزی در محیط اطراف کودک، می‌تواند ابزار مؤثری برای شناخت جهان باشد. آن‌چیزهایی که بتوانند سلسله‌ی پرسش‌های کودک را تداوم بخشند و آن را در مسیر زایش فکری مداوم پیش ببرند. هرچه این عناصر آشناتر و متعلق‌تر به دنیای اطراف کودک باشند، ارتباط او با بحث بیشتر و بهتر شکل خواهد گرفت و چراهای بهتری از جهان خواهد داشت.

به همین دلیل لازم است که کتاب‌های تالیفی در این زمینه، هرچه بیشتر باشد. دلیلی هم ندارد که ساختار و شیوه‌ی یک‌سانی هم داشته باشند. کافیست بتوانند به تحکیم ارتباط کودک و جهان کمک کنند و این رابطه را هرچه بیش‌تر دوسویه کنند.

«شش‌کتاب»‌های فلسفیدن را برای دانش‌آموزان دبستانی با این تفکر و پیش‌زمینه، منتشر کرده‌ایم.
هرکدام از این شش کتاب برای یکی از پایه‌های اول تا ششم دبستان و هم‌خوان با فصل به فصل کتاب‌های درسی نوشته شده است. این‌طور نبوده که مثل بعضی کتاب‌های ترجمه‌ای، ابتدا مطالبی وجود داشته باشد و بعد پیش خودمان تشخیص دهیم و بگوییم مثلا این برای کلاس سوم و چهارم و آن‌یکی برای پنجم و ششم مناسب است و … . فلسفیدن پایه‌ی سوم از ابتدا تا انتها برای سومی‌ها نوشته شده و باقی پایه‌ها نیز.

آشناترین و اصلی‌ترین فعالیت یک دانش‌آموز «درس‌خواندن» است. اگر دوست داریم او در امور جهان تعقل و تفکر کند، با دیگران به بحث بنشیند و سعی کند هرچیز را طور دیگر هم ببیند، می‌توانیم کوشش خود را هم‌خوان و هم‌گام با فعالیت درسی او پیش ببریم که هم درگیری و هم آشنایی حاضر و آماده‌ای با آن دارد و هم این کار، درس‌هایش را به زندگی‌اش پیوند می‌زند.

کافیست تسهیل‌گران محترم (مربیان کلاس‌های آموزش فلسفه برای کودکان)، حتی اگر کتاب‌های ما را نمی‌شناسند، کمی زحمت بکشند و کتاب‌های درسی آن پایه را ورق بزنند و از چیزهایی شروع کنند که کودک با آن‌ها سروکار دارد نه داستان‌ها و مسائلی که کودک آشنایی مستقیم و لمسی با آن‌ها ندارد. نه این‌که آن که داستان‌ها بی‌فایده است. کار را مشکل‌تر و تفکر را سخت‌تر می‌کنند. لقمه را می‌توان دور سر نچرخاند.

کتاب‌های فلسفیدن، ابزار بسیار کارایی برای تسهیلگران، معلمان و والدینی‌ست که می‌خواهند دانش‌آموز بتواند هرچیز را به‌گونه‌ای دیگر نیز ببیند و سوال کند و سوال کند و سوال کند و …

سیدرضا تهامی

کتاب های فلسفیدن دبستانک برای اول تا ششم دبستان را در ادامه ببینید:

آیا باید به همه‌ی پرسش‌های فرزندمان پاسخ دهیم؟

خانم زمانه رحیمی از مادران آگاه و علاقه‌مند به آموزش‌های مربوط به کودکان به این سوال پاسخ بسیار خوبی دادند که در ادامه می‌خوانیم.

✍️ سلام
نه، نباید به همه‌ی سوالات پاسخ دهیم.
گاهی باید بگوییم نمی‌دانم تا او هم متوجه شود که هیچ‌کس هم چیز را بلد نیست و ما همیشه نیاز داریم که یاد بگیریم.
بعد بگوییم بگذار فکر کنم یا بگوییم بیا از گوگل سرچ کنیم یا بیا یه کتاب در موردش بخوانیم تا جواب را پیدا کنیم یا از کسی که فکر می‌کنیم می‌داند بپرسیم.
این‌طوری هم یاد می‌گیرد که ندانستن خجالت ندارد و هم یاد می‌گیرد که برای پیدا کردن جداب سوالاتش به منابع معتبر رجوع کند و به مفید بودن مطالعه پی می‌برد و عادت مطالعه و لذت یادگیری را پیدا می‌کند و هم می‌توانیم با این‌کار وقت بیشتری را با فرزندمان سپری کنیم که هردو از این زمان با هم بودن لذت ببریم و برای خودباوری واعتمادبه‌نفس کودک هم عالی هست وخود باوری‌اش تقویت می شود و…

ما هم به پاسخ ایشان اضافه می‌کنیم که این کارها باعث تقویت روحیه‌ی جستجوگری در او نیز خواهد شد.

معنای واقعی پاسخ صحیح به کودکان از زبان زنده یاد نادر ابراهیمی

✍️ زنده‌یاد #نادر_ابراهیمی

«… یادم هست سال‌های پیش روزی شاهد گفت‌وگوی مردی با طفلی چهار، پنج ساله بودم.
مرد به طفل گفت: اگر از یک تا صد بشماری، یک تومان می‌دهم. با هیجان و اشتیاق شروع کرد به شمردن. شاید پول برای او مهم نبود و در فکر آن هم نبود. فقط دلش می‌خواست آن مرد بداند که او شمردن را می‌داند. شمرد و شمرد تا رسید به عدد سی
پسرک سی را نمی دانست. اما خیال می‌کرد که می‌داند. این بود که بدون مکث و ترس به جای سی گفت: بیست و ده. و ادامه داد: بیست و یازده، بیست و دوازده، بیست و سیزده… مرد به آرامی گفت این‌طور درست نیست، سی چهل پنجاه. اما اگر حالا نمی توانی یک‌جا تا صد بشماری، پنج دفعه از یک تا بیست بشمار همان صد می‌شود. من هم قبول می‌کنم. بعدها یاد می‌گیری که چطور باید تا صد بشماری. و طفل شادمانه و بدون معطلی از یک شروع کرد.
مرد نگفت: حالا دیدی بلد نیستی و یا تو که تا بیست و نه بیشتر بلد نیستی بنابراین بازی را باختی.
اگر این کار را می‌کرد پسرک حسابی دلگیر می‌شد و قلبش می‌شکست و مسلماً اگر مرد در آن چند دقیقه میخواست معلم حساب طفل شود راه به جایی نمی‌برد و طفل را هم خسته می‌کرد. در عوض او به طفل آموخت که با همان چند عدد که می داند به صد برسد و شکست نخورد. …»

📗 به نقل از کتاب ابن مشغله – انتشارات روزبهان – چاپ دهم، پاییز ۹۰

تمرین خوش‌نویسی از چه پایه‌ای انجام شود؟ آیا تاکید بر آن از پایه‌ی اول ضرورت دارد؟

✍️ سلام
از هیچ پایه‌ای لازم نیست.
در پایه‌ی اول که اصلا و در پایه‌ی دوم هم بهتر است نباشد.
از سوم به بعد هم در صورت علاقه‌ی خود دانش‌آموز مثل سایر کلاس‌های هنری با آن برخورد کنید.
خوشنویس بودن خوب است ولی اصلا لازم نیست. ربطی به درست نوشتن و فارسی و ذوق و توان ادبی هم ندارد.
البته خوش‌خط بودن بسیار خوب و حتی لازم است. ولی خوش‌خط بودن که نتیجه‌ی مرتب‌نویسی است (و با دقت و تمرین حاصل می‌شود) با خوشنویسی که می‌تواند یک هنر باشد تفاوت دارد.

سیدرضا تهامی

فرزندم امسال کلاس اول می‌رود ولی شعرها را زود فراموش می کند. برای حافظه‌ی او چه کاری از دست ما برمی‌آید؟

✍️ سلام
حتی اجبار بچه‌های دبستانی به حفظ کردن شعر (و هر نوع حفظ‌کردنی دیگر) نیز اشتباه است، چه رسد به پیش از دبستان.
کودک زمانی یک شعر را می‌تواند به خاطر بسپارد که آن را در فرآیندی لذت‌بخش و شبیه به بازی شنیده و تکرار کرده باشد.
مانند روندی که در کتاب های پیش‌آوایی وجود دارد.
در هر صورت این کار باید از سوی خود او داوطلبانه و از سر شوق باشد.
اصولا توجه به حافظه‌ی کودک و هر نوع کاری برای تقویت حافظه‌ی او، یک عمل اشتباه و ضدآموزشی‌ست و در آینده‌ی کودک تاثیر منفی خواهد گذاشت.

سیدرضا تهامی

فایده‌های کتاب‌های رنگ‌آمیزی برای کودکان

نقاشی و رنگ‌آمیزی از آغاز زندگی انسان‌ها در جان و روان آن‌ها و کار و فعالیتشان نمودی آشکار و مهم و حتی تعیین‌کننده داشته است.
نقاشی‌هایی که روی دیوار غارهای بسیار قدیمی و باستانی نقش بسته است (نتیجه‌ی کار انسان در ده‌ها هزار سال قبل) گویای همه چیز است.
نقاشی‌های اجداد ما جزیی از کار و شکارشان بوده است. آنان ابتدا تصویر شکار را روی دیوار غارها می‌کشیدند. سپس با تیر به آن‌ها می‌زدند و اعتقاد داشتند که این کار سبب پیروزیشان در نبرد و شکار فردا می‌شود.
اگر نیرویی که از این اعتقاد برمی‌خاست و سرمستی ناشی از آن نبود، بی‌شک آنان در شکار ناکام می‌ماندند و دفعات دیگر دنبال نقاشی نمی‌رفتند. اما وقتی این کار هزاران سال ادامه می‌یابد، یعنی تاثیرش بسیار تعیین‌کننده بوده است.
کار خوب هنری در دنیای امروز نیز، نه از نظر شکلی و ظاهری که از درونمایه و محتوای اصلی، همان نقش را دارد و سرمستی ناشی از انجام خوب آن، می‌تواند انسان را در همه‌ی آن‌چه به جان و جهانش مربوط می‌شود به شادی و موفقیت برساند.
رنگ‌آمیزی به دلایلی که خواهیم گفت یکی از مهارت‌های هنری‌ست که انجام آن می‌تواند نیرویی عظیم در جان انسان ایجاد کند و او را در مواجهه با پستی و بلندی زندگی یاری دهد.

خلق دوباره‌ی جهان


کودک با رنگ‌آمیزی، جهان خود را خلق می‌کند. این فعالیتی است که هم به شدت جذاب است و هم به راحتی با آن وفق می‌یابد و بدان علاقه‌مند می‌شود. فقط مقوله‌ی انتخاب رنگ برای آن‌ها، خود دنیا و چالشی جذاب است. البته اصلا لازم نیست که انتخاب رنگ‌ها توسط او دقیقا مانند جهان واقعی باشد. لازم هم نیست کاملا مخالف جهان واقعی باشد. اما قطعا لازم است آن طور باشد که خود کودک دوست دارد.
بگذارید او طورِ خودش جهانش را رنگ کند.

فایده‌های رنگ‌آمیزی

  • افزایش مهارت او در رنگ‌آمیزی به افزایش تمرکز و دقت او در کارها می‌انجامد. هم‌زمان استرس را در او کاهش می‌دهد.
  • رنگ‌آمیزی، خلاقیت کودکان را پرورش می‌دهد. آن‌ها در انتخاب رنگ و نیز انتخاب الگوی رنگ‌آمیزی (خط‌خطی، زیگزاگ، سایه زدن و …) بینش و تصور خود از جهان را به نمایش می‌گذارند.
  • رنگ‌آمیزی می‌تواند آن‌ها را به ابتکارهای ویژه در رنگ‌آمیزی آن‌طور که خود کشف می‌کنند، رهنمون شود. چنین روش‌هایی را بگذارید خودش کشف کند.
  • رنگ‌آمیزی ظرافت رفتار کودک را بیش‌تر می‌کند و مستقیما بر منش او اثر می‌گذارد.
  • کودک (و بزرگسال) هنگام رنگ‌آمیزی انرژی خود را در کاری لذت‌بخش تخلیه می‌کند.
  • تمرین دست‌ورزی، ایجاد هماهنگی بین چشم‌ها و دست، تسلط بر عضلات، تسلط روی خط، … از جمله ثمرات رنگ‌آمیزی در پرورش جسمی کودک است.
  • در پرورش ذهنی نیز، رنگ‌آمیزی به طور اعجاب‌آوری آستانه‌ی تحمل کودک (و بزرگسال) را بالا می‌برد. دقت و اعتماد به نفس کودک افزایش می‌یابد. تخیلاتش تقویت می‌شوند و خواسته‌هایش را بهتر بیان می‌کند.
    شاید مهم‌تر از همه این‌که: به عنوان یک بازی جذاب دارد لذت می‌برد.

انتشارات دبستانک ۲۴ کتاب رنگ‌آمیزی کودک به نام گوشرنگ دارد که درباره ۲۴ حیوان مختلف است. این کتاب های کودک داستان و رنگ آمیزی هستند. آن‌چه در این کتاب‌ها مهم است این است که او بهتر بشنود و آن‌طور که دوست دارد رنگ کند.

تقویت درک مطلب چگونه به تقویت ریاضی کمک می‌کند؟

تقویت درک مطلب چگونه به تقویت ریاضی کمک می‌کند؟

بسیار شنیده‌ایم که دانش‌آموزان این پایه یا آن پایه، این مدرسه یا آن مدرسه، این مقطع یا آن مقطع در ریاضی ضعیف هستند. امّا ما می‌گوییم ضعیف نیستند!
یک اسکناس ده هزار تومانی به یکی از همین دانش‌آموزان بدهید و بگویید برود از مغازه‌ی سر کوچه، دو کیلو قند بخرد که به طور مثال کیلویی ۲۵۰۰ تومان است. چهار دفتر پانصد تومانی، دو خودکار دویست تومانی و سه بستنی ۴۰۰ تومانی هم بخرد و بقیّه‌ی پول را بگیرد و بیاورد.
بیش‌تر همین دانش‌آموزانی که می‌گویید ریاضی آن‌ها ضعیف است، همین مسئله را که شش خط راه حل دارد به طور عملی خیلی راحت حل می‌کنند و اگر مغازه‌دار بخواهد مثلاً ۱۲۰۰ تومان به آن‌ها پس دهد، از او، دویست تومان دیگر را هم مطالبه می‌کنند. این ماجرا نشان می‌دهد دانش‌آموز خودش می‌تواند حساب کند و ریاضی‌اش خوب است.
امّا اگر برای همین دانش‌آموز، همین مسئله را روی کاغذ بنویسید تا حل کند،
ممکن است مدّتی با آن کلنجار برود و سرانجام نتواند.
همه می‌دانیم علّت آن چیست. بله، سوادِ خواندن او ضعیف است. دانش‌آموز در مقابل خود تعدادی حروف و کلمه‌ها و اعداد می‌بیند و خیلی راحت نمی‌تواند ارتباط آن‌ها را بیابد. به عبارت ساده‌تر مهارت خوانداری او ضعیف است. تقویت این مهارت می‌تواند به بهبود سریع وضعیّت او در درس ریاضی منجر شود. مشابه همین روند در درس علوم و سایر درس‌ها صدق می‌کند. برای یادگیری باید خواند و برای خواندن نیز باید «سواد» داشت. نه فقط سوادِ روخوانی بلکه «سوادِ خواندن» از همان جنس که گفتیم.

مگر دانش‌آموزان سواد خواندن ندارند؟
پاسخ به این پرسش، هم مثبت است و هم ممکن است منفی باشد.
آن‌چه در جامعه به عنوان سواد‌ داشتن و توانایی خواندنِ یک نوشته‌ مشهور است، در واقع روخوانی است، نه سواد خواندن. مثلاً دانش‌آموز کلاس سوم می‌تواند یک مطلب در سطح کتاب سوم دبستان را بخواند، امّا آیا معنا و اهداف آن نوشته را کاملاً درک می‌کند؟ می‌توانیم بگوییم روخوانی او خوب یا بد است (اگر واژه‌ها را درست یا غلط بیان کند)، امّا سواد خواندن از جنس درک و تفسیر و ارزیابی مطلب است. به بیان ساده تر سواد خواندن همان درک مطلب است.
صحیح خواندن و فهمیدن، اوّلین مرحله از یادگیری است. دانش‌آموز باید بتواند متن را تحلیل و تفسیر کند، اطّلاعات آن را پردازش کند و به استنتاج‌های معیّنی برسد تا سرانجام این مطالعه و پاسخ به تولید فکری منجر شود. این توانایی، یکی از مهم‌ترین آموخته‌هایی است که دانش‌آموز در طول یادگیری خود کسب می‌کند و در رشد او در زمینه‌ی عقلی و اجتماعی و عاطفی تأثیر دارد.

کتاب‌های سواد خواندن انتشارات دبستانک برای کودکان اول تا ششم دبستان بر اساس داستان‌هایی از کلیله و دمنه، سعدی و مولانا نوشته شده‌اند. این کتاب‌ها علاوه بر تقویت درک مطلب به روخوانی و روان‌خوانی کودکان دبستانی نیز کمک می‌کنند. درا دامه این شش کتاب را ببینید.


موقع انجام تکالیفش مدام از من می‌خواهد که کنار او بنشینم. چه باید بکنم.

فرزندم موقع انجام تکالیفش مدام از من می‌خواهد که کنار او بنشینم. چه باید بکنم؟

این حالتی که فرزند شما پیدا کرده است ناشی از روش و عملکرد خودتان است. چرا دانش‌آموز حس نیاز به استقلال برای انجام کارهای خودش را ندارد؟ اگر بخواهید این مساله را درست کنید، یک موضوع مفصل دیگری است.

اما حالا چه کنید؟

شما کنار او بنشینید اما کار خودتان را بکنید. یک کاری انجام دهید. مثلا کتابی بخوانید. آموزشی را پیگیری کنید. یا هر کار دیگری که نیاز به نشستن و تمرکز داشته باشد.

اما همیشه این کار را نکنید

این موضوع را به شکل قاعده درنیاورید.

دنبال فرصت بگردید که قبل از این که فرزندتان بگوید پیش من بنشین، خودتان بگویید که بیا تکالیفت را انجام بدهیم. ببینم چطور انجام می‌دهی.

این کار به شما این فرصت را می‌دهد که روزهای دیگر به او بگویید که امروز فرصت ندارم و من هم باید مثل تو کار خودم را انجام دهم. حتی می‌توانید وسط کارتان از او درباره‌ی کار خودتان سوالی بپرسید. و این امکان را به او می‌دهید که او هم در صورت نیاز از شما سوالی بپرسد.

مطمئن باشید که این روش که هنگام انجام تکالیف مدام کنار فرزندتان بنشینید حتی برای آموزش کودک پیش از دبستان هم غلط است.

مثلا ما در کتاب‌های پیش از دبستان هم  بالای هر صفحه از کودک خواستیم فعالیتی را در آن صفحه انجام دهد و از مربی یا والدین می‌خواهیم که موقع انجام آن تمرین فرزندش را به حال خود بگذارد تا او به تنهایی از عهده‌ی آن کار برآید.

نکته این‌جاست که این حس که کودک ببیند خودش دارد کاری را انجام می‌دهد، مهم‌تر از انجام آن کار است. این استقلال و توانمندی برای او لذت‌بخش و خوشایند است.

اما این‌طور برخورد نکنید که مثلا به آشپزخانه یا اتاق دیگر بروید و با او برخورد تندی نکنید که من کار دارم و نمی‌توانم پیش تو باشم. پیش او بنشینید اما به او باج ندهید. بگذارید بداند خودتان هم آن‌جا کار دارید و دارید کاری را انجام می‌دهید. اما در مواقعی که فرزندتان نمی‌خواهد و نمی‌گوید که پیش من بنشین، گاهی خودتان داوطلبانه کنار او بنشینید و درباره‌ی کارهایی که انجام می‌دهد اظهارنظر کنید و او را تشویق کنید.

سیدرضا تهامی

سوالات خود را در قسمت دیدگاه ها بپرسید. حتما پاسخ می دهیم.

فرزندم پنج‌ساله است و سطحش از پیش دبستانی بیشتر است. دارم باهاش کلاس اول را کار می کنم. می توانید راهنماییم کنید از چه کتاب‌هایی استفاده کنم؟

پرسش و پاسخ: فرزندم پنج‌ساله است و سطحش از پیش دبستانی بیشتر است. دارم باهاش کلاس اول را کار می کنم. از چه کتاب‌هایی استفاده کنم؟

پاسخ

✍️ با سلام و آرزوی سلامتی
۱٫ از کجا می‌دانید که فرزندتان «سطحش از پیش دبستانی بیشتر است»؟
۲٫ مهم‌تر از سطح یادگیری، عمق یادگیری‌ست.
هیچ‌کدام از این دو مقوله، انتها ندارند. همواره می‌توان سطح و عمق یادگیری را افزایش داد.
۳٫ از هر دوی آن‌ها مهم‌تر، زمان و فضای یادگیری‌ست.
۴٫ قبل از کلاس اول، به هیچ‌وجه نباید مطالب آن کلاس را با او کار کنید.
کلاس اول است و همه‌ی آن شور و شوق یادگیری مطالب جدید با همسالان.
این لذت بی‌جایگزین را از او دریغ نکنید. هیچ افتخاری ندارد که او را جلو بیندازید. که چه شود؟ مسابقه که نیست.
۵٫ بنابراین مناسب‌ترین کتاب‌ها همان کتاب‌های پیش‌دبستانی‌ست.
مثلا دو کتاب پیش‌آوایی ۱ و پیش آوایی ۲ را پیشنهاد می‌کنیم. قبل از کار با آن‌ها نیز توصیه‌ی اکید داریم که مقدمه‌اش را بخوانید. با صداها فقط به عنوان صدا برخورد کنید. آن‌ها را به صورت نشانه‌های زبان فارسی و حروف الفبا معرفی نفرمایید.


موفق باشید

سیدرضا تهامی