فرزند شما چند سال دارد؟ آیا می‌دانید مفیدترین کار شما برای او چیست؟

مادران کارهای مفید بسیار زیادی برای فرزندانشان انجام می‌دهند که تنوع عناوین‌اش هم بسیار زیاد است به چندتا از آن‌ها اشاره می‌کنیم.

  1.  تشخیص نیازهای غذایی آن‌ها از همان بدو تولد.. بچه وقتی که گریه می‌کند، ممکن است گرسنه باشد و غذا بخواهد.شیردادن به کودک نوزاد (شیر خودشان یا شیرخشک) و دادن مواد غذایی دیگر، تا نیاز غذایی فرزندشان را برطرف ‌کنند
  • تشخیص سلامتی و بیماری و اقداماتی که پس از تشخیص لازم است.
  • متوجه رشد فرزندانشان هستند (قد، وزن، تحرک، بنیه و …) تا اگر نقصانی وجود دارد، برطرفش کنند
  • آن‌ها هم‌چنین متوجه یادگیری فرزندشان هستند از همان تولد به خصوص در سنین پیش از دبستان تا توانایی های شنیداری و گفتاری‌اش افزایش پیدا کند. آن چیزهایی که لازم است از دانش یاد بگیرد. مهارت‌ها را بیاموزد.
  •  توجه به رعایت مسائل اخلاقی و آموزش آن به فرزندانشان. ویژگی های مختلف فرزندشان را مورد نقد و بررسی قرار می‌دهند و سعی می‌کنند بهترشان کنند
  •  توجه به خطراتی که ممکن است بچه‌شان را تهدید کند. از  برق گرفتگی تا چیزهای دیگر. مادران با رشادت تمام جلوی خطرات می‌ایستند و سعی می‌کنند که فرزندشان با  خطر مواجه نشود.
  •  کار بسیار بسیار مهمی که مادران انجام می‌دهند این است که توجه داشته باشند فرزندشان از زندگی لذت ببرد. خوش باشد و از زندگی لذت ببرد

اگر بخواهیم این لیست را ادامه دهیم بسیار طولانی می‌شود.

سوال: چه کاری از هرکار دیگری مفید تر است که یک مادر انجام دهد؟

هر شخصی پاسخی می‌دهد که با پاسخ‌های دیگران احتمالا متفاوت است. هر گروهی ممکن است یکی از کارهایی را انتخاب کند که در بالا اشاره شد. 

کدامشان می‌گویند؟ به نظر ما همه درست می‌گویند. هر کسی بگوید این‌ کار مفیدترین کاری است که مادران انجام می‌دهد، درست می‌گوید. بحثی هم نداریم. اصراری هم نداریم که این یا آن جواب درست است یا درست نیست. اما پیشنهاد ما چیز دیگری است

پیشنهاد ما دو ویژگی دارد

هم با چیزهایی که در بالا نوشتیم، متفاوت است

هم شامل همه‌ی آن‌ها می‌شود.

این دو ویژگی متناقض نیستند. پیشنهاد ما به همه‌ی مادران این است که خودتان و مادرانگی‌هایتان را تکثیر کنید و مدام اصلاح کنید.

فهرستی که در بالا آمد (و همه‌ی کارهای دیگری که مادران می‌توانند انجام دهند و در فهرست نبود)  همه‌ی این‌ها را تکثیر کنید. همه‌ی کارهایتان را بنویسید. دفتری مناسب با برگه‌های زیاد و جمع‌و‌جور تهیه کنید و همان اول اسمش را بگذارید: دفتر مادرانه‌نویسی

به نظر ما مادرانه‌نویسی مهم‌ترین کاری است که یک مادر می‌تواند انجام دهد.

همه‌ی کارهایی که برای فرزندتان در هر روز  انجام ‌می‌دهید، در آن دفتر بنویسید. ممکن است کاری هم کرده باشید که خوشتان نیامده باشد. آن‌ها را هم بنویسید.

لزومی ندارد خیلی هم انشا نویسی کنید.  در حدی بنویسید که دو روز دیگر، دو هفته‌ی دیگر، دو ماه دیگر، با خواندنشان متوجه شوید و یادتان بیاید قضیه چه بوده است.، مثلا امروز قدش را اندازه گرفتم و راهی نشانش دادم که خودش هر روز برود؛ قدش را اندازه‌گیری کند.  یا یک روز دیگر بنویسید امروز ذوق داشت و می‌دوید می‌گفت این‌قدر قدم اضافه شده و از این قبیل.

این‌ نوشتن‌ها چه فایده‌ای دارد؟

وقتی شما هر تغییری را می‌نویسید که در وضعیت فرزندتان به وجود آمده است؛ هر تصمیمی را می‌نویسید که برای او گرفته‌اید؛ هر واقعه‌ای را می‌نویسید که به او مربوط بوده است؛ همه‌ی این‌ها باعث می‌شود که شما روز به ‌روز، هفته به هفته، ماه به ماه بتوانید کار خودتان را اصلاح کنید؛ رشد کنید؛ شکوفا  شوید و او را هم ارتقا دهید.  بهترش کنید. مادر بهتری باشید و مادرانه‌ی بهتری را انجام دهید. همین.  مادرانه‌نویسی به همین راحتی‌ست.

دست که کار می‌کند مغز هم شروع به کار می‌کند

اصطلاحی بسیار درست که: دست که کار می‌کند، مغز هم شروع به کار می‌کند. یعنی مغز ما خیلی بهتر از قبل کار می‌کند. مسلط‌تر و با ارتفاع بیشتر و با حجم و غنای بیشتر کار می‌کند.

با دفتر مادرانه‌نویسی شما می‌توانید خوبی‌های خودتان را چندبرابر کنید و ضعف‌های خودتان را به تدریج رفع کنید.

شما در سال سوم یا چهارم، وقتی دفترهای سه سال پیش را ببینید، متوجه می‌شوید چقدر نثرتان تغییر کرده است. چقدر نگاهتان فرق کرده است. چقدر اشرافتان به مسائل بیشتر شده است و چقدر خوب‌تر شده‌اید.

معجزه و اثر نوشتن چنین است. معجزه‌ی تورق مجدد چیزهایی که نوشته‌اید.

پانزده یا در نهایت بیست دقیقه در روز وقتتان را می‌گیرد.

برای فرزندانتان، برای بهتر شدن خودتان، روزی بیست دقیقه وقت صرف کنید.

در دبستانک جدا از زمینه‌ی مادرانه، در زمینه‌ی مادرانه‌نویسی هم کتابی داریم به نام مادرانه‌نویسی. هشت داستان کوتاه است که ظاهرا به هم ارتباطی ندارد. اما ویژگی‌های مشخص و مشابهی دارند. در‌ کتاب مادرانه‌نویسی چیزی را درس نداده‌ایم. مادرانه‌نویسی آموزش نمی‌خواهد. شما در دفترتان هر طور دلتان می‌خواهد بنویسید. نه به ادبیات و نه به نثر کاری داشته باشید. ادبیات و نثرتان خیلی زود  درست خواهد شد.

ما این چیزها را در کتاب مادرانه‌نویسی آموزش نداده‌ایم. کتاب مادرانه‌نویسی فقط  شامل هشت داستان است که مربوط به هشت خانواده‌ی جدا هستند که ربطی به هم ندارند. اما ویژگی‌های مشترکی دارند.

یک ویژگی مشترک غیرمهم ولی خنده‌دار این است که آدم‌های اصلی همه‌ی خانواده‌ها زن و شوهر و بچه هستند. ویژگی مهم دیگر که همه دارند (به جز یکی از داستان‌ها که در روستا می‌گذرد)، در بقیه  اسامی تمامی مردان داستان‌ها همایون است. چرا اسم همه‌ی مردان را همایون گذاشته‌ایم؟

هدف ما از انتخاب اسم مشترک مردان این بود که اصلِ داستان مادر است و توجه اصلی روی این مادران باشد که اسامی متفاوتی دارند.

اما ویژگی بسیار مهم که در همه‌ی این قصه‌ها برجسته کرده‌ایم  این است که همه‌ی آدم‌های این داستان‌ها سفید هستند. حتی خاکستری هم نیستند. اصلا هم اعتقادی نداریم که باید سیاه و سفید بینیم. در ادبیات مربوط به کودکان، مطلقا نباید سیاهی‌ها را ببینیم. باید فقط سفیدی‌ها را ببینیم. ممکن است خیال کنید که با مسئله‌ای غیرواقعی روبرو هستید. اما اصلا این طور نیست. داستان‌ها را که بخوانید متوجه می‌شوید و می‌بینید دور و اطرافتان چقدر چنین آدم‌های نازنینی زیاد هستند وو ما کم به این‌همه آدم خوبی توجه می‌کنیم که دوروبر ما هستند. چهار نمونه‌ی بد که می‌بینیم، در یک میلیون یا صدهزار نفر فکر می‌کنیم چه چیزی است؟ چهار نفر در صدهزار نفر یا حتی در ده هزار نفر اصلا به حساب نمی‌آیند.

اصل جامعه همان خوب‌ها و سپیدها هستند که می‌مانند و ما باید به این قضیه کمک کنیم و تاکید کنیم روی این مسئله

قهرمانان هر هشت داستان، خصوصیات منفی یا خصلت‌های بد ندارند. همه‌ی آن‌ها می‌خواهند به دیگران کمک کنند و می‌خواهند به یکدیگر کمک کنند. همه‌ی این مادرها نهایت توجه‌شان هم‌زمان روی فرزند و همسرشان است.

ویژگی مشترکی هم که همه‌ی این مادران دارند

این است که همه‌شان دفتر مادرانه نویسی دارند.

ما به‌جای این که مادرانه نویسی را آموزش دهیم، نتیجه‌اش را در زندگی هشت خانواده نشان داده‌ایم.


فرزندم میگوید «نمی فهمم این سوال چی میگه!»

پرسش:

پسرم کلاس دوم ابتدایی است. مثلاً یک سوال را میخواند. میگوید «نفهمیدم چی میگه».

دوباره باید خودم برایش بخوانم تا جواب بدهد.

چه کار کنم تا این مساله حل شود؟

پاسخ:

بدیهی‌ست که مشکل خواندن دارد. ممکن است بخواند اما نمی‌تواند معنا و مقصود کلی متن را دریابد.
و نمی‌تواند قسمت‌های مختلف متن را به هم ربط دهد.
باید کوشید که سواد خواندن او افزایش یابد.

سواد خواندن از جنس درک مطلب است. کتاب های سواد خواندن برای تقویت درک مطلب بسیار مناسب هستند. زیرا در پایان هر داستان سوالاتی مطرح شده است که پاسخ دادن به آن ها به تقویت درک مطلب کمک می کند.

در ادامه می توانید با کلیک روی هر کتاب سواد خواندن توضیحات و بخشی از محتوای آن ها را ببینید و سفارش دهید.

ارسال پستی کتابهای دبستانک به همه جای ایران رایگان است.


تمرین خوش‌نویسی از چه پایه‌ای انجام شود؟ آیا تاکید بر آن از پایه‌ی اول ضرورت دارد؟

✍️ سلام
از هیچ پایه‌ای لازم نیست.
در پایه‌ی اول که اصلا و در پایه‌ی دوم هم بهتر است نباشد.
از سوم به بعد هم در صورت علاقه‌ی خود دانش‌آموز مثل سایر کلاس‌های هنری با آن برخورد کنید.
خوشنویس بودن خوب است ولی اصلا لازم نیست. ربطی به درست نوشتن و فارسی و ذوق و توان ادبی هم ندارد.
البته خوش‌خط بودن بسیار خوب و حتی لازم است. ولی خوش‌خط بودن که نتیجه‌ی مرتب‌نویسی است (و با دقت و تمرین حاصل می‌شود) با خوشنویسی که می‌تواند یک هنر باشد تفاوت دارد.

سیدرضا تهامی

فرزندم امسال کلاس اول می‌رود ولی شعرها را زود فراموش می کند. برای حافظه‌ی او چه کاری از دست ما برمی‌آید؟

✍️ سلام
حتی اجبار بچه‌های دبستانی به حفظ کردن شعر (و هر نوع حفظ‌کردنی دیگر) نیز اشتباه است، چه رسد به پیش از دبستان.
کودک زمانی یک شعر را می‌تواند به خاطر بسپارد که آن را در فرآیندی لذت‌بخش و شبیه به بازی شنیده و تکرار کرده باشد.
مانند روندی که در کتاب های پیش‌آوایی وجود دارد.
در هر صورت این کار باید از سوی خود او داوطلبانه و از سر شوق باشد.
اصولا توجه به حافظه‌ی کودک و هر نوع کاری برای تقویت حافظه‌ی او، یک عمل اشتباه و ضدآموزشی‌ست و در آینده‌ی کودک تاثیر منفی خواهد گذاشت.

سیدرضا تهامی

موقع انجام تکالیفش مدام از من می‌خواهد که کنار او بنشینم. چه باید بکنم.

فرزندم موقع انجام تکالیفش مدام از من می‌خواهد که کنار او بنشینم. چه باید بکنم؟

این حالتی که فرزند شما پیدا کرده است ناشی از روش و عملکرد خودتان است. چرا دانش‌آموز حس نیاز به استقلال برای انجام کارهای خودش را ندارد؟ اگر بخواهید این مساله را درست کنید، یک موضوع مفصل دیگری است.

اما حالا چه کنید؟

شما کنار او بنشینید اما کار خودتان را بکنید. یک کاری انجام دهید. مثلا کتابی بخوانید. آموزشی را پیگیری کنید. یا هر کار دیگری که نیاز به نشستن و تمرکز داشته باشد.

اما همیشه این کار را نکنید

این موضوع را به شکل قاعده درنیاورید.

دنبال فرصت بگردید که قبل از این که فرزندتان بگوید پیش من بنشین، خودتان بگویید که بیا تکالیفت را انجام بدهیم. ببینم چطور انجام می‌دهی.

این کار به شما این فرصت را می‌دهد که روزهای دیگر به او بگویید که امروز فرصت ندارم و من هم باید مثل تو کار خودم را انجام دهم. حتی می‌توانید وسط کارتان از او درباره‌ی کار خودتان سوالی بپرسید. و این امکان را به او می‌دهید که او هم در صورت نیاز از شما سوالی بپرسد.

مطمئن باشید که این روش که هنگام انجام تکالیف مدام کنار فرزندتان بنشینید حتی برای آموزش کودک پیش از دبستان هم غلط است.

مثلا ما در کتاب‌های پیش از دبستان هم  بالای هر صفحه از کودک خواستیم فعالیتی را در آن صفحه انجام دهد و از مربی یا والدین می‌خواهیم که موقع انجام آن تمرین فرزندش را به حال خود بگذارد تا او به تنهایی از عهده‌ی آن کار برآید.

نکته این‌جاست که این حس که کودک ببیند خودش دارد کاری را انجام می‌دهد، مهم‌تر از انجام آن کار است. این استقلال و توانمندی برای او لذت‌بخش و خوشایند است.

اما این‌طور برخورد نکنید که مثلا به آشپزخانه یا اتاق دیگر بروید و با او برخورد تندی نکنید که من کار دارم و نمی‌توانم پیش تو باشم. پیش او بنشینید اما به او باج ندهید. بگذارید بداند خودتان هم آن‌جا کار دارید و دارید کاری را انجام می‌دهید. اما در مواقعی که فرزندتان نمی‌خواهد و نمی‌گوید که پیش من بنشین، گاهی خودتان داوطلبانه کنار او بنشینید و درباره‌ی کارهایی که انجام می‌دهد اظهارنظر کنید و او را تشویق کنید.

سیدرضا تهامی

سوالات خود را در قسمت دیدگاه ها بپرسید. حتما پاسخ می دهیم.

فرزندم پنج‌ساله است و سطحش از پیش دبستانی بیشتر است. دارم باهاش کلاس اول را کار می کنم. می توانید راهنماییم کنید از چه کتاب‌هایی استفاده کنم؟

پرسش و پاسخ: فرزندم پنج‌ساله است و سطحش از پیش دبستانی بیشتر است. دارم باهاش کلاس اول را کار می کنم. از چه کتاب‌هایی استفاده کنم؟

پاسخ

✍️ با سلام و آرزوی سلامتی
۱٫ از کجا می‌دانید که فرزندتان «سطحش از پیش دبستانی بیشتر است»؟
۲٫ مهم‌تر از سطح یادگیری، عمق یادگیری‌ست.
هیچ‌کدام از این دو مقوله، انتها ندارند. همواره می‌توان سطح و عمق یادگیری را افزایش داد.
۳٫ از هر دوی آن‌ها مهم‌تر، زمان و فضای یادگیری‌ست.
۴٫ قبل از کلاس اول، به هیچ‌وجه نباید مطالب آن کلاس را با او کار کنید.
کلاس اول است و همه‌ی آن شور و شوق یادگیری مطالب جدید با همسالان.
این لذت بی‌جایگزین را از او دریغ نکنید. هیچ افتخاری ندارد که او را جلو بیندازید. که چه شود؟ مسابقه که نیست.
۵٫ بنابراین مناسب‌ترین کتاب‌ها همان کتاب‌های پیش‌دبستانی‌ست.
مثلا دو کتاب پیش‌آوایی ۱ و پیش آوایی ۲ را پیشنهاد می‌کنیم. قبل از کار با آن‌ها نیز توصیه‌ی اکید داریم که مقدمه‌اش را بخوانید. با صداها فقط به عنوان صدا برخورد کنید. آن‌ها را به صورت نشانه‌های زبان فارسی و حروف الفبا معرفی نفرمایید.


موفق باشید

سیدرضا تهامی

آموزش کلاس اول

پرسش و پاسخ درباره‌ی ضعف کودک در آموزش کلاس اول به دلیل مجازی بودن و راه حل آن

🌿 پرسش

سلام. فرزند من امسال کلاس اول هست. خیلی از دوستانش امسال به مدرسه نرفتند. من با این فکر که حتما کلاس‌هاشون حضوری هست او را فرستادم. اما آموزش کلاس اول مجازی بود و خودم هم زیاد درس‌هاش رو با او کار نکردم. خیلی ضعیف هست و اصلا هم علاقه ندارد. به نظرتان این چند ماه را هم کار نکنم و سال جدید دوباره او را بفرستم کلاس اول؟

✍️ پاسخ درباره‌ی آموزش کلاس اول

سلام.

دوست عزیز
اکنون چنین تصمیمی نگیرید. هنوز تا آغاز مهرماه فاصله‌ی زیادی مانده است.

🍏 اگر مایلید و خودتان بخواهید با او کار کنید، از حالا که در هفته‌ی پایانی فروردین هستیم تا پایان شهریور بخوبی می‌توانید او را آماده‌ی ورود به کلاس دوم کنید.

  1. کار آموزش کلاس اول را از ابتدا و از همان اول آغاز کنید.
  2. عجله و شتاب نداشته باشید. وقت دارید.
  3. از الان تا پایان شهریور، ۲۲ هفته است. درس‌های فارسی اول هم ۲۲ درس است. پس هفته‌ای یک درس فارسی اول را با او کار کنید.
  4. به نحوه‌ی پرداخت و شرح درس‌ها توسط کتاب درسی دقت کنید و مانند آن عمل کنید.
  5. درس‌های علوم و ریاضی را هم به موازات آن کار کنید.
  6. کتاب‌های دبستانک می‌تواند بهترین ابزار شما در این زمینه باشد تا کار را به بهترین نحو انجام دهید.
  7. سه کتاب سواد خواندن، یادگیری متقاطع و فلسفیدن می‌تواند کودک شما به خوبی بر مفاهیم درسی و خواندن و نوشتن مسلط کند. این سه کتاب منطبق بر همان ۲۲ درس کتاب فارسی جلو رفته‌اند.
  8. دو کتاب دبس‌نامه‌ی ریاضی اول و دو کتاب دبس‌نامه‌ی علوم اول نیز می‌تواند درک و بینش عمیق‌تری از مفاهیم در ذهن کودکتان ایجاد کند.
  9. حتما راهنمای استفاده از کتاب‌ها را در مقدمه‌ی آن‌ها با دقت بخوانید و اگر توضیح بیشتری خواستید، از نشر دبستانک به طور رایگان مشاوره بگیرید.

اگر این پیشنهاد را عمل کنید اطمینان داریم کودکتان، نه تنها در پایه‌ی اول که حتی در پایه‌ی دوم بسیار موفق خواهد بود.

🍎 اما در مورد این‌که فرمودید کودکم علاقه ندارد

کار با سه کتابی که در بند هفتم نوشتیم، او را علاقه‌مند خواهد کرد.
کتاب‌های سواد خواندن و فلسفیدن با داستان‌های کوتاه پیش رفته‌اند و اگر روی زمینه‌ی داستانی آن‌ها تاکید کنید و آب و تاب لازم را در لحن و گفتار خود ایجاد کنید حتما موفق می‌شوید علاقه‌ی او را جلب کنید.
کتاب یادگیری متقاطع هم که اساسا بر مبنای بازی شکل گرفته و حل جدول‌های متقاطع که از بسیار ساده تا ساده و متوسط و سخت پیش می‌روند، کاملا مفرح است.

سیدرضا تهامی

کتاب های کلاس اول
کتاب های کلاس اول
سلام نکردن کودک

پرسش و پاسخ درباره‌ی سلام نکردن کودک

پرسش:

با سلام نکردن کودک خود مشکل دارم.فرزند ۴ ساله‌م سلام نمی‌کنه!
توی سلام کردن مقاومت می‌کنه و اصلا سلام نمی‌کنه. ما تا حالا نادیده گرفتیم و به عهده‌ی خودش گذاشتیم ولی به نظرم بیشتر از این بده که سلام نکنه.

پاسخ:

این‌که شما همیشه سلام نکردن کودک خود را نادیده گرفته‌اید البته درست به نظر نمی‌رسد. وگرنه از کجا می‌دانید که او «اصلا سلام نمی‌کنه»؟ 😊
البته می‌دانم منظورتان این است که او را به این دلیل تحت فشار نگذاشته‌اید و همان‌طور که نوشتید: «این کار را به عهده‌ی خودش گذاشته‌اید»
در این صورت باید گفت روشتان در برابر او بسیار درست بوده است. و اگر اشتباهی بوده این است که خودتان را تحت فشار گذاشته‌اید و گمان کرده‌اید که باید کاری می‌کردید.

آیا تاکنون از خود پرسیده‌اید که ما و شما (و سایر افراد جامعه) چرا و در چه مواقعی سلام می‌کنیم؟
بدیهی‌ست وقتی وارد یک فروشگاه بزرگ، یک سالن سینما یا اماکنی از این قبیل می‌شویم، به افرادی که قبل از ما آن‌جا بوده‌اند سلام نمی‌کنیم. مگر آن‌که آشنایی را ببینیم.
به طور طبیعی و در طول زمان، مردم، واژه‌ی سلام را به عنوان نخستین واژه در یک گفتگو پذیرفته‌اند و ادای آن‌را نشانه‌ی ادب شمرده‌اند.
ولی آیا این کار حتما لازم است؟
آیا نمی‌شود با کلمات و جملات دیگری، یک گفتگو را شروع کرد؟ مثلا: خوب شد دیدمت، خوب است این‌جایی، به‌به‌ ببین کی این‌جاست، وای! بازم تو؟ یا هر چیز دیگر که متناسب با نوع رابطه‌ی ما با افراد مختلف است.
یا هنگام ورود به خانه، حضورمان را به جای سلام، مثلا با جمله‌ی «من آمدم» آغاز کنیم.

دقت کنید:


اصلا منظورمان این نیست که با سلام کردن کودک یا سایر افراد مخالفیم و توصیه می‌کنیم که دیگر سلام نکنیم!
نه. به هیچ وجه. مقصود فقط این است که گفتن سلام به هیچ وجه واجب نیست و سلام نکردن هم کار بی‌ادبانه و فاجعه‌ای نیست که این همه در مورد کودک چهار ساله‌تان روی آن حساسیت نشان دهید.

کودکان بسیاری از کنش‌های اجتماعی یا همه‌ی آن‌ها از طریق مشاهده‌ی مکرر و انجامشان توسط دیگران فرا می‌گیرند و تقلید می‌کنند و کم‌کم به صورت یک عمل روتین و خودبخودی و عادی در می‌آورند.
کودک شما نیز اگر در این مورد به هیچ‌وجه حساسیت نداشته نباشید و به انواع راه‌های غیرمستقیم نشان ندهید که می خواهید حتما سلام کند، به‌تدریج عادت خواهد کرد که سلام کند.
عادت هم نکرد هیچ مانعی ندارد.
او دوست دارد راه و روشی «مختص خودش» داشته باشد و این نیز بسیار خوب است.

البته برخی کارها وجود دارد که باید مراقب باشید انجام ندهد و حتی اگر خواست انجام دهد باید جلویش را بگیرید. مثل راه‌رفتن در وسط خیابان به‌جای عبور از پیاده‌رو. چون برایش خطر دارد. اما سلام کردن یا نکردن از این امور نیستند.
نگران نباشید و غم به دلتان راه ندهید.
اگر هم کسانی سلام‌نکردن را نشانه‌ی بی‌ادبی دانستند، توجه نکنید. چنین چیزی نیست.
کودک حق دارد در مواردی که برای خودش یا دیگران خطر ندارد، رفتار مستقل خود را داشته باشد.

بگذارید خودش سلام کردن یا نکردن را انتخاب کند.

سیدرضا تهامی

برای مشاهده ی سایر پرسش و پاسخ ها کلیک کنید.

کودک باحوصله

پرسش و پاسخ: کودک باحوصله

سلام. خسته نباشید. من دخترم ۶ سالشه. همه کارهایش را خیلی باحوصله انجام می دهد و هر چی برایش جایزه میخرم فایده ندارد. به نظرتون چکار کنم؟

✍️ به نظر من، این دخترتان است که باید بپرسد: «من دوست دارم همه‌ی کارهایم را خیلی با حوصله انجام دهم اما مادرم می‌خواهد من آن طوری رفتار کنم که او خودش دوست دارد. مدام هم برایم جایزه می‌خرد. من چه باید کنم؟»

مادر عزیز و گرامی
این که فرزند دلبند شما به قول خودتان «همه‌ی کارهایش را خیلی باحوصله انجام می‌دهد» صد بار جای شکر و رضایت دارد. چه چیزی از این بهتر؟
ضمنا جایزه خریدن برای کودک در برابر انجام فلان کار یا اجرای فلان شیوه یک رویکرد غیرآموزشی‌ست که حاصل خوبی ندارد.
هر چیزی را باید وقتی برایش بخرید که خودتان دوست دارید. منتی هم بر او ندارید. شما مادرید و از خوشحالی دخترتان خوشحال می‌شوید. بنابراین او نیز دارد به شما جایزه می دهد.

درست آن است که دخترتان هر کار می‌کند باید از آن لذت ببرد. چه یادگیری باشد چه بازی و چه هر کار دیگر.
در این صورت، و وقتی لذت از کار باشد، جایزه بی معناست

سجاد هاشمی

پرسش و پاسخ: انگیزه برای حل کردن کاربرگ

پرسش و پاسخ: انگیزه برای حل کردن کاربرگ

پسر من ۵ سال و نیمه است. ولی موقع آموزش یا کتاب تمایل نشون نمیده. چجوری میتونم بهش انگیزه بدم برای حل کردن کاربرگ؟

✍️ آموزش یا کتاب یا بازی یا هرچیز دیگر را باید از نظر کودکتان ببینید و برایش لذت‌بخش باشد.
اگر نیست، آن آموزش یا کتاب یا بازی یا هرچیز دیگر را باید با چیزی که برای کودکتان لذت‌بخش باشد عوض کنید.
راه دیگری ندارد.

با تجربه و آزمایش و خطا سعی کنید متوجه شوید که او را چگونه باید جذب کنید. عجله هم نکنید و هیچ چیز را به او تحمیل نکنید

سجاد هاشمی