یک کتاب کودک برای آموزش حفظ محیط زیست

0 دیدگاه

همیشه یادم می‌مونه – کتاب درباره ی محیط زیست برای کودکان – ۱۰ کار پیش‌دبستانی‌ها و دبستانی‌ها برای کره‌ی زمین

مجموعه کتاب‌های «زندگی بهتر»، که این کتاب یکی از آنان است، بر مبنای استانداردهای پذیرفته شده‌ی تربیتی، برای ایجاد شوق و رغبت در یادگیری کودکان پیش‌دبستانی و دبستانی تهیه شده‌اند و به ویژه این کتاب و ۱۰ کار انتخاب شده، دقیقاً منطبق با اولویت‌ها و تأکیدهای محیط زیستی مراکزی است که زیر نظر سازمان ملل متحد، فعالیت‌های گسترده‌ای را در این زمینه دارند.

برای هر یک از ۱۰ کار، یک یا دو تصویر اختصاصی زیبا کار شده تا مفهوم و معنای آن‌ها را در کودک قابل پذیرش‌تر و در ذهن او ماندگارتر سازد.

۱۰ کار پیش‌دبستانی‌ها برای کره‌ی زمین از دید مؤلف از این قرارند:

– خاموش کردن چراغ هنگام بیرون رفتن

– زودتر خوابیدن و خاموش کردن تلویزیون

– بستن شیر آب هنگام مسواک زدن

– صرفه‌جویی در مصرف بنزین با پیاده‌روی بیش‌تر

– صرفه‌جویی در مصرف کاغذ با نوشتن روی دو طرف کاغذ

– کاشتن دانه و کمک به رشد گیاهان

– غذا دادن به پرنده‌ها در زمستان

– ریختن زباله در سطل زباله

– درست کردن اسباب‌بازی از وسایل دور انداختنی

– مخلوط نکردن زباله‌ها

و کتاب با این جمله پایان می‌یابد: همه چیز برای زمین زیبای ما

این کتاب را در ادامه ببینید:

آیا باید به همه‌ی پرسش‌های فرزندمان پاسخ دهیم؟

0 دیدگاه

خانم زمانه رحیمی از مادران آگاه و علاقه‌مند به آموزش‌های مربوط به کودکان به این سوال پاسخ بسیار خوبی دادند که در ادامه می‌خوانیم.

✍️ سلام
نه، نباید به همه‌ی سوالات پاسخ دهیم.
گاهی باید بگوییم نمی‌دانم تا او هم متوجه شود که هیچ‌کس هم چیز را بلد نیست و ما همیشه نیاز داریم که یاد بگیریم.
بعد بگوییم بگذار فکر کنم یا بگوییم بیا از گوگل سرچ کنیم یا بیا یه کتاب در موردش بخوانیم تا جواب را پیدا کنیم یا از کسی که فکر می‌کنیم می‌داند بپرسیم.
این‌طوری هم یاد می‌گیرد که ندانستن خجالت ندارد و هم یاد می‌گیرد که برای پیدا کردن جداب سوالاتش به منابع معتبر رجوع کند و به مفید بودن مطالعه پی می‌برد و عادت مطالعه و لذت یادگیری را پیدا می‌کند و هم می‌توانیم با این‌کار وقت بیشتری را با فرزندمان سپری کنیم که هردو از این زمان با هم بودن لذت ببریم و برای خودباوری واعتمادبه‌نفس کودک هم عالی هست وخود باوری‌اش تقویت می شود و…

ما هم به پاسخ ایشان اضافه می‌کنیم که این کارها باعث تقویت روحیه‌ی جستجوگری در او نیز خواهد شد.

معنای واقعی پاسخ صحیح به کودکان از زبان زنده یاد نادر ابراهیمی

0 دیدگاه

✍️ زنده‌یاد #نادر_ابراهیمی

«… یادم هست سال‌های پیش روزی شاهد گفت‌وگوی مردی با طفلی چهار، پنج ساله بودم.
مرد به طفل گفت: اگر از یک تا صد بشماری، یک تومان می‌دهم. با هیجان و اشتیاق شروع کرد به شمردن. شاید پول برای او مهم نبود و در فکر آن هم نبود. فقط دلش می‌خواست آن مرد بداند که او شمردن را می‌داند. شمرد و شمرد تا رسید به عدد سی
پسرک سی را نمی دانست. اما خیال می‌کرد که می‌داند. این بود که بدون مکث و ترس به جای سی گفت: بیست و ده. و ادامه داد: بیست و یازده، بیست و دوازده، بیست و سیزده… مرد به آرامی گفت این‌طور درست نیست، سی چهل پنجاه. اما اگر حالا نمی توانی یک‌جا تا صد بشماری، پنج دفعه از یک تا بیست بشمار همان صد می‌شود. من هم قبول می‌کنم. بعدها یاد می‌گیری که چطور باید تا صد بشماری. و طفل شادمانه و بدون معطلی از یک شروع کرد.
مرد نگفت: حالا دیدی بلد نیستی و یا تو که تا بیست و نه بیشتر بلد نیستی بنابراین بازی را باختی.
اگر این کار را می‌کرد پسرک حسابی دلگیر می‌شد و قلبش می‌شکست و مسلماً اگر مرد در آن چند دقیقه میخواست معلم حساب طفل شود راه به جایی نمی‌برد و طفل را هم خسته می‌کرد. در عوض او به طفل آموخت که با همان چند عدد که می داند به صد برسد و شکست نخورد. …»

📗 به نقل از کتاب ابن مشغله – انتشارات روزبهان – چاپ دهم، پاییز ۹۰

فرزندم امسال کلاس اول می‌رود ولی شعرها را زود فراموش می کند. برای حافظه‌ی او چه کاری از دست ما برمی‌آید؟

0 دیدگاه

✍️ سلام
حتی اجبار بچه‌های دبستانی به حفظ کردن شعر (و هر نوع حفظ‌کردنی دیگر) نیز اشتباه است، چه رسد به پیش از دبستان.
کودک زمانی یک شعر را می‌تواند به خاطر بسپارد که آن را در فرآیندی لذت‌بخش و شبیه به بازی شنیده و تکرار کرده باشد.
مانند روندی که در کتاب های پیش‌آوایی وجود دارد.
در هر صورت این کار باید از سوی خود او داوطلبانه و از سر شوق باشد.
اصولا توجه به حافظه‌ی کودک و هر نوع کاری برای تقویت حافظه‌ی او، یک عمل اشتباه و ضدآموزشی‌ست و در آینده‌ی کودک تاثیر منفی خواهد گذاشت.

سیدرضا تهامی

فایده‌های کتاب‌های رنگ‌آمیزی برای کودکان

0 دیدگاه

نقاشی و رنگ‌آمیزی از آغاز زندگی انسان‌ها در جان و روان آن‌ها و کار و فعالیتشان نمودی آشکار و مهم و حتی تعیین‌کننده داشته است.
نقاشی‌هایی که روی دیوار غارهای بسیار قدیمی و باستانی نقش بسته است (نتیجه‌ی کار انسان در ده‌ها هزار سال قبل) گویای همه چیز است.
نقاشی‌های اجداد ما جزیی از کار و شکارشان بوده است. آنان ابتدا تصویر شکار را روی دیوار غارها می‌کشیدند. سپس با تیر به آن‌ها می‌زدند و اعتقاد داشتند که این کار سبب پیروزیشان در نبرد و شکار فردا می‌شود.
اگر نیرویی که از این اعتقاد برمی‌خاست و سرمستی ناشی از آن نبود، بی‌شک آنان در شکار ناکام می‌ماندند و دفعات دیگر دنبال نقاشی نمی‌رفتند. اما وقتی این کار هزاران سال ادامه می‌یابد، یعنی تاثیرش بسیار تعیین‌کننده بوده است.
کار خوب هنری در دنیای امروز نیز، نه از نظر شکلی و ظاهری که از درونمایه و محتوای اصلی، همان نقش را دارد و سرمستی ناشی از انجام خوب آن، می‌تواند انسان را در همه‌ی آن‌چه به جان و جهانش مربوط می‌شود به شادی و موفقیت برساند.
رنگ‌آمیزی به دلایلی که خواهیم گفت یکی از مهارت‌های هنری‌ست که انجام آن می‌تواند نیرویی عظیم در جان انسان ایجاد کند و او را در مواجهه با پستی و بلندی زندگی یاری دهد.

خلق دوباره‌ی جهان


کودک با رنگ‌آمیزی، جهان خود را خلق می‌کند. این فعالیتی است که هم به شدت جذاب است و هم به راحتی با آن وفق می‌یابد و بدان علاقه‌مند می‌شود. فقط مقوله‌ی انتخاب رنگ برای آن‌ها، خود دنیا و چالشی جذاب است. البته اصلا لازم نیست که انتخاب رنگ‌ها توسط او دقیقا مانند جهان واقعی باشد. لازم هم نیست کاملا مخالف جهان واقعی باشد. اما قطعا لازم است آن طور باشد که خود کودک دوست دارد.
بگذارید او طورِ خودش جهانش را رنگ کند.

فایده‌های رنگ‌آمیزی

  • افزایش مهارت او در رنگ‌آمیزی به افزایش تمرکز و دقت او در کارها می‌انجامد. هم‌زمان استرس را در او کاهش می‌دهد.
  • رنگ‌آمیزی، خلاقیت کودکان را پرورش می‌دهد. آن‌ها در انتخاب رنگ و نیز انتخاب الگوی رنگ‌آمیزی (خط‌خطی، زیگزاگ، سایه زدن و …) بینش و تصور خود از جهان را به نمایش می‌گذارند.
  • رنگ‌آمیزی می‌تواند آن‌ها را به ابتکارهای ویژه در رنگ‌آمیزی آن‌طور که خود کشف می‌کنند، رهنمون شود. چنین روش‌هایی را بگذارید خودش کشف کند.
  • رنگ‌آمیزی ظرافت رفتار کودک را بیش‌تر می‌کند و مستقیما بر منش او اثر می‌گذارد.
  • کودک (و بزرگسال) هنگام رنگ‌آمیزی انرژی خود را در کاری لذت‌بخش تخلیه می‌کند.
  • تمرین دست‌ورزی، ایجاد هماهنگی بین چشم‌ها و دست، تسلط بر عضلات، تسلط روی خط، … از جمله ثمرات رنگ‌آمیزی در پرورش جسمی کودک است.
  • در پرورش ذهنی نیز، رنگ‌آمیزی به طور اعجاب‌آوری آستانه‌ی تحمل کودک (و بزرگسال) را بالا می‌برد. دقت و اعتماد به نفس کودک افزایش می‌یابد. تخیلاتش تقویت می‌شوند و خواسته‌هایش را بهتر بیان می‌کند.
    شاید مهم‌تر از همه این‌که: به عنوان یک بازی جذاب دارد لذت می‌برد.

انتشارات دبستانک ۲۴ کتاب رنگ‌آمیزی کودک به نام گوشرنگ دارد که درباره ۲۴ حیوان مختلف است. این کتاب ها داستان و رنگ آمیزی هستند. آن‌چه در این کتاب‌ها مهم است این است که او بهتر بشنود و آن‌طور که دوست دارد رنگ کند.

موقع انجام تکالیفش مدام از من می‌خواهد که کنار او بنشینم. چه باید بکنم.

فرزندم موقع انجام تکالیفش مدام از من می‌خواهد که کنار او بنشینم. چه باید بکنم؟

0 دیدگاه

این حالتی که فرزند شما پیدا کرده است ناشی از روش و عملکرد خودتان است. چرا دانش‌آموز حس نیاز به استقلال برای انجام کارهای خودش را ندارد؟ اگر بخواهید این مساله را درست کنید، یک موضوع مفصل دیگری است.

اما حالا چه کنید؟

شما کنار او بنشینید اما کار خودتان را بکنید. یک کاری انجام دهید. مثلا کتابی بخوانید. آموزشی را پیگیری کنید. یا هر کار دیگری که نیاز به نشستن و تمرکز داشته باشد.

اما همیشه این کار را نکنید

این موضوع را به شکل قاعده درنیاورید.

دنبال فرصت بگردید که قبل از این که فرزندتان بگوید پیش من بنشین، خودتان بگویید که بیا تکالیفت را انجام بدهیم. ببینم چطور انجام می‌دهی.

این کار به شما این فرصت را می‌دهد که روزهای دیگر به او بگویید که امروز فرصت ندارم و من هم باید مثل تو کار خودم را انجام دهم. حتی می‌توانید وسط کارتان از او درباره‌ی کار خودتان سوالی بپرسید. و این امکان را به او می‌دهید که او هم در صورت نیاز از شما سوالی بپرسد.

مطمئن باشید که این روش که هنگام انجام تکالیف مدام کنار فرزندتان بنشینید حتی برای آموزش کودک پیش از دبستان هم غلط است.

مثلا ما در کتاب‌های پیش از دبستان هم  بالای هر صفحه از کودک خواستیم فعالیتی را در آن صفحه انجام دهد و از مربی یا والدین می‌خواهیم که موقع انجام آن تمرین فرزندش را به حال خود بگذارد تا او به تنهایی از عهده‌ی آن کار برآید.

نکته این‌جاست که این حس که کودک ببیند خودش دارد کاری را انجام می‌دهد، مهم‌تر از انجام آن کار است. این استقلال و توانمندی برای او لذت‌بخش و خوشایند است.

اما این‌طور برخورد نکنید که مثلا به آشپزخانه یا اتاق دیگر بروید و با او برخورد تندی نکنید که من کار دارم و نمی‌توانم پیش تو باشم. پیش او بنشینید اما به او باج ندهید. بگذارید بداند خودتان هم آن‌جا کار دارید و دارید کاری را انجام می‌دهید. اما در مواقعی که فرزندتان نمی‌خواهد و نمی‌گوید که پیش من بنشین، گاهی خودتان داوطلبانه کنار او بنشینید و درباره‌ی کارهایی که انجام می‌دهد اظهارنظر کنید و او را تشویق کنید.

سیدرضا تهامی

سوالات خود را در قسمت دیدگاه ها بپرسید. حتما پاسخ می دهیم.

فرزندم پنج‌ساله است و سطحش از پیش دبستانی بیشتر است. دارم باهاش کلاس اول را کار می کنم. می توانید راهنماییم کنید از چه کتاب‌هایی استفاده کنم؟

پرسش و پاسخ: فرزندم پنج‌ساله است و سطحش از پیش دبستانی بیشتر است. دارم باهاش کلاس اول را کار می کنم. از چه کتاب‌هایی استفاده کنم؟

0 دیدگاه

پاسخ

✍️ با سلام و آرزوی سلامتی
۱٫ از کجا می‌دانید که فرزندتان «سطحش از پیش دبستانی بیشتر است»؟
۲٫ مهم‌تر از سطح یادگیری، عمق یادگیری‌ست.
هیچ‌کدام از این دو مقوله، انتها ندارند. همواره می‌توان سطح و عمق یادگیری را افزایش داد.
۳٫ از هر دوی آن‌ها مهم‌تر، زمان و فضای یادگیری‌ست.
۴٫ قبل از کلاس اول، به هیچ‌وجه نباید مطالب آن کلاس را با او کار کنید.
کلاس اول است و همه‌ی آن شور و شوق یادگیری مطالب جدید با همسالان.
این لذت بی‌جایگزین را از او دریغ نکنید. هیچ افتخاری ندارد که او را جلو بیندازید. که چه شود؟ مسابقه که نیست.
۵٫ بنابراین مناسب‌ترین کتاب‌ها همان کتاب‌های پیش‌دبستانی‌ست.
مثلا دو کتاب پیش‌آوایی ۱ و پیش آوایی ۲ را پیشنهاد می‌کنیم. قبل از کار با آن‌ها نیز توصیه‌ی اکید داریم که مقدمه‌اش را بخوانید. با صداها فقط به عنوان صدا برخورد کنید. آن‌ها را به صورت نشانه‌های زبان فارسی و حروف الفبا معرفی نفرمایید.


موفق باشید

سیدرضا تهامی

سلام نکردن کودک

پرسش و پاسخ درباره‌ی سلام نکردن کودک

0 دیدگاه

پرسش:

با سلام نکردن کودک خود مشکل دارم.فرزند ۴ ساله‌م سلام نمی‌کنه!
توی سلام کردن مقاومت می‌کنه و اصلا سلام نمی‌کنه. ما تا حالا نادیده گرفتیم و به عهده‌ی خودش گذاشتیم ولی به نظرم بیشتر از این بده که سلام نکنه.

پاسخ:

این‌که شما همیشه سلام نکردن کودک خود را نادیده گرفته‌اید البته درست به نظر نمی‌رسد. وگرنه از کجا می‌دانید که او «اصلا سلام نمی‌کنه»؟ 😊
البته می‌دانم منظورتان این است که او را به این دلیل تحت فشار نگذاشته‌اید و همان‌طور که نوشتید: «این کار را به عهده‌ی خودش گذاشته‌اید»
در این صورت باید گفت روشتان در برابر او بسیار درست بوده است. و اگر اشتباهی بوده این است که خودتان را تحت فشار گذاشته‌اید و گمان کرده‌اید که باید کاری می‌کردید.

آیا تاکنون از خود پرسیده‌اید که ما و شما (و سایر افراد جامعه) چرا و در چه مواقعی سلام می‌کنیم؟
بدیهی‌ست وقتی وارد یک فروشگاه بزرگ، یک سالن سینما یا اماکنی از این قبیل می‌شویم، به افرادی که قبل از ما آن‌جا بوده‌اند سلام نمی‌کنیم. مگر آن‌که آشنایی را ببینیم.
به طور طبیعی و در طول زمان، مردم، واژه‌ی سلام را به عنوان نخستین واژه در یک گفتگو پذیرفته‌اند و ادای آن‌را نشانه‌ی ادب شمرده‌اند.
ولی آیا این کار حتما لازم است؟
آیا نمی‌شود با کلمات و جملات دیگری، یک گفتگو را شروع کرد؟ مثلا: خوب شد دیدمت، خوب است این‌جایی، به‌به‌ ببین کی این‌جاست، وای! بازم تو؟ یا هر چیز دیگر که متناسب با نوع رابطه‌ی ما با افراد مختلف است.
یا هنگام ورود به خانه، حضورمان را به جای سلام، مثلا با جمله‌ی «من آمدم» آغاز کنیم.

دقت کنید:


اصلا منظورمان این نیست که با سلام کردن کودک یا سایر افراد مخالفیم و توصیه می‌کنیم که دیگر سلام نکنیم!
نه. به هیچ وجه. مقصود فقط این است که گفتن سلام به هیچ وجه واجب نیست و سلام نکردن هم کار بی‌ادبانه و فاجعه‌ای نیست که این همه در مورد کودک چهار ساله‌تان روی آن حساسیت نشان دهید.

کودکان بسیاری از کنش‌های اجتماعی یا همه‌ی آن‌ها از طریق مشاهده‌ی مکرر و انجامشان توسط دیگران فرا می‌گیرند و تقلید می‌کنند و کم‌کم به صورت یک عمل روتین و خودبخودی و عادی در می‌آورند.
کودک شما نیز اگر در این مورد به هیچ‌وجه حساسیت نداشته نباشید و به انواع راه‌های غیرمستقیم نشان ندهید که می خواهید حتما سلام کند، به‌تدریج عادت خواهد کرد که سلام کند.
عادت هم نکرد هیچ مانعی ندارد.
او دوست دارد راه و روشی «مختص خودش» داشته باشد و این نیز بسیار خوب است.

البته برخی کارها وجود دارد که باید مراقب باشید انجام ندهد و حتی اگر خواست انجام دهد باید جلویش را بگیرید. مثل راه‌رفتن در وسط خیابان به‌جای عبور از پیاده‌رو. چون برایش خطر دارد. اما سلام کردن یا نکردن از این امور نیستند.
نگران نباشید و غم به دلتان راه ندهید.
اگر هم کسانی سلام‌نکردن را نشانه‌ی بی‌ادبی دانستند، توجه نکنید. چنین چیزی نیست.
کودک حق دارد در مواردی که برای خودش یا دیگران خطر ندارد، رفتار مستقل خود را داشته باشد.

بگذارید خودش سلام کردن یا نکردن را انتخاب کند.

سیدرضا تهامی

برای مشاهده ی سایر پرسش و پاسخ ها کلیک کنید.

بدن سالم زندگی زیبا

بدن سالم، زندگی زیبا – قسمت اول – فرزندانمان به ما نگاه می‌کنند

0 دیدگاه
#دوشنبه_مقاله_دبستانک

♦️ بدن سالم، زندگی زیبا
قسمت اول

💚 فرزندانمان به ما نگاه می‌کنند

بیایید اولین قسمت از سلسله مطالب #بدن_سالم_زندگی_زیبا را با مرور پاسخ‌های یک نظرسنجی آغاز کنیم. این نظرسنجی چند روز پیش در اینستاگرام دبستانک منتشر شد.

🔷 سه سوال پرسیده بودیم:
۱. میزان تحرک و فعالیت بدنی فرزند شما در روز چقدر است؟
کمتر یا بیشتر از یک ساعت
۲. میزان تحرک و فعالیت بدنی خود شما به عنوان یک بزرگسال در روز چقدر است؟ این فعالیت شامل ورزش، پیاده‌روی و … می‌تواند باشد.
۳. بین پاسخ سوال اول و دوم چه رابطه‌ای برقرار است؟
آیا هر دو پاسخ یکسان بودند یا ارتباط معکوسی بین آن‌ها وجود دارد؟

🔷 اکنون پاسخ‌ها را مرور کنیم.
حدود ۷۰ درصد از بزرگسالان گفتند که فعالیت بدنی آن‌ها کمتر از یک ساعت در روز است.
حدود ۴۰ درصد از کودکان نیز فعالیت بدنی کمتر از یک ساعت در روز دارند.
حدود ۶۶ درصد از پاسخ‌ها برای هر دو سوال یکسان بود.

در این مطلب فقط می‌خواهم به آخرین پاسخ توجه کنید. در مطالب بعدی به واسطه دو سوال اول خواهیم پرداخت.

🔷 چند وقت پیش با مادری صحبت می‌کردم که دوست داشت فرزندش کتابخوان باشد و از این گله‌مند بود که چرا اینطور نیست و از من راهنمایی می‌خواست. اولین سوال من از ایشان این بود که خودتان این روزها چه کتابی می‌خوانید؟ پاسخ جالب بود! گفتند «از زمان به دنیا آمدن فرزندم، فرصت نکرده‌ام به جز یکی دو کتاب بخوانم». به این دوستمان توصیه کردم ابتدا به کتابخوانی خودتان بپردازند و درباره‌ی این موضوع با همسرشان نیز صحبت کنند.

درباره‌ی تحرک بدنی کودکان نیز نمی‌توانیم از آنها انتظار داشته باشیم در خانه‌ای که به این موضوع پرداخته نمی‌شود، عملکرد خوبی داشته باشند. کودکان پدر و مادر را الگوی خود قرار می‌دهند.
با این مقدمه از شما دعوت می‌کنم این سلسله مطالب را دنبال کنید. هر هفته دوشنبه‌ها قسمتی از آن منتشر خواهد شد.

برای شروع چند دقیقه به این سوال‌ها فکر کنیم و پاسخ آنها را به اشترک بگذاریم.

✅ به طور معمول روزانه چند دقیقه تحرک بدنی دارید؟ این تحرک می‌تواند شامل ورزش و نرمش، پیاده‌روی، دویدن یا حتی رقصیدن باشد. اگر یک یا چند فرزند دارید، این سوال را از آنان نیز بپرسید و پاسخشان را بنویسید. کنید درباره‌ی جزییات فعالیت‌های برای روزانه‌ی خود برای ما بنویسید. فراموش نکنید که پاسخ‌های شما می‌تواند به سایر دبستانکی‌ها کمک کند. منتظرتان هستیم.

مهرزاد کریمی

اتکا به نفس

دبستانکی‌ها اتکا به نفس دارند

0 دیدگاه
#شنبه_مقاله_دبستانک

پیش از این دیدیم که دبستانکی‌ها در همه‌ی کارها هم تاب‌آوری دارند و هم خوش‌بین هستند.
اکنون می‌گوییم دبستانکی‌ها اتکا به نفس دارند. این را از کجا می‌گوییم؟ چه شرایطی برای داشتن اتکا به نفس ضروری است؟

📘 احترام به قوانین و جمع


زندگی جمعی انسان‌ها نه چون جانوران بر اساس غریزه و ناخودآگاه، که کاملا آگاهانه و هدفمند است.
همه‌ی افراد در جوامع انسانی مکلف هستند به قوانین رسمی و عرفی در ارتباط با سایر انسان‌ها احترام بگذارند و آن‌ها را رعایت کنند.
مهم‌ترین و بهترین حرکت‌های انسانی نیز حرکاتی است که جمعی انجام می‌شود و هر چه تعداد افراد یک جمع بیشتر باشد نتایج دامنه‌دارتری حاصل می‌شود.

📗 حرکت جمعی و حفظ هویت فردی


حرکت جمعی به معنای نفی هویت فردی نیست و حتی تاییدکننده‌ی آن است.
حرکت یک جمع متحد وقتی به بهترین نتایج می‌رسد که حرکت‌های فردی در آن جمع، نه به صورت دنباله‌روانه که همراه با سلسله تصمیم‌های فردی در تک تک افراد آن جمع باشد.
ممکن است ظاهرا جمع این دو حالت، نشدنی به نظر برسد اما چنین نیست. بازی فوتبال می‌تواند مثال مناسبی در این زمینه باشد. در فوتبال آن‌چه در درجه‌ی اول قرار دارد، نتیجه‌ای است که یک تیم می‌گیرد نه بازی خوب یا بد تک تک بازیکنان. در عین حال، بازی هر یک از بازیکنان در هر پستی که هستند به طور جداگانه نیز مشاهده، تحلیل و ارزیابی می‌شود.

📕 تاثیر متقابل: حرکت جمعی / حرکات فردی


بازیکنان یک تیم فوتبال، هر کدام در پست خاصی بازی می‌کنند. هر کدام وظایفی دارند که با وظایف دیگران فرق دارد. اما همه‌ی آن‌ها طبق برنامه و تاکتیکی‌ که مربی تیم تعیین می‌کند، عمل می کنند
چند حالت در ارتباط متقابل وظایف فردی و کار تیمی قابل مشاهده است.
الف. وظایف فردی هر کس در ارتباط با وظایف دیگران است و هم‌دیگر را تکمیل می‌کنند
ب. گاهی برخی از بازیکنان وظیفه‌ی خود را بهتر از دیگران انجام می‌دهند.
ت. گاهی یک تیم بد بازی می‌کند اما یکی دو نفر در پست‌های خود بسیار می‌درخشند.
ث. گاهی یک تیم بسیار خوب بازی می‌کند اما یکی دو نفر در انجام وظایفشان ناتوانند.
ج. گاهی یک نفر آن‌چنان می‌درخشد که به لطف کار او تیم پیروز می‌شود.
چ. گاهی تیم بسیار خوب بازی می‌کند اما به دلیل اشتباهات فاحش یکی دو نفر، ناکام می‌ماند.
این فهرست را باز هم می‌توان خیلی بیشتر ادامه داد اما این جا فقط می‌خواستیم اهمیت کار فردی را در یک گروه نشان دهیم و بدانیم که هر یک از ما باید فردی باشیم که کار خودمان را، کار خودِ خودمان در یک گروه کوچک یا بزرگ انجام می‌دهیم. خودمان هم انجام می‌دهیم.

📒 «دنباله‌روی» از دیگران مغایر با کار گروهی است.


ممکن است در مواردی و در ابتدای یک کار ما به کار دیگران نگاه کنیم تا فوت و فن آن را یاد بگیریم. اما این روش فقط در ابتدای کار است و هر کس در ادامه باید به این باور برسد که دیگر خودش می‌تواند وظیفه‌ی خود را انجام دهد. به این باور می‌گوییم اعتماد به نفس یا اتکا به نفس و یکی از مهم‌ترین آموزش‌های ما به دانش‌آموزان می‌تواند و باید این باشد که آنان را متکی به نفس بار آوریم.
بدون اتکا به نفس، کار خوب فردی شکل نمی‌گیرد و در نتیجه به کار گروه نیز لطمه وارد می‌شود.

📘 هم‌خوانی کار جمعی و هویت فردی


هر فرد در صورت دنباله‌روی از دیگران، هم به خود ضربه می‌زند و هم به آن‌هایی که دنبالشان راه افتاده است. مثلا در یک برنامه‌ی کوهنوردی افراد گروه در یک خط و دنبال هم رو به بالا می‌روند و بعد پایین می‌آیند. اما این دنبال هم رفتن به معنای دنباله‌روی نیست زیرا وقتی مثلا هفده نفر دنبال یک نفر دارند از کوه بالا می‌روند، هر هفده نفر در همه‌ی مراحل برنامه، آماده و حاضر به یراق هستند تا برای رفع هر مشکل احتمالی اقدام کنند. همه‌ی افراد خود را ملزم می‌دانند مراقب همه‌چیز باشند اما بیهوده دخالت نمی کنند.
در هر کار جمعی خوب، دو چیز با هم هم‌خوانی دارند: متابعت افراد از کار گروهی و هویت خاص هر فرد گروه

📗 برای این‌که هر فرد بتواند تعامل فعال با دیگران باشد باید اتکا به نفس را در خود پرورش دهد تا بتواند از عهده‌ی انجام وظایف خود در کار گروهی برآید.

✍️ سیدرضا تهامی