عشق و اعتماد والدین، نیاز دختران در دوره بلوغ

دوره بلوغ باعث بروز نگرانی‌ها در دختران می‌شود و در این زمان آنها بیش از هر چیز به عشق و اعتماد والدین نیاز دارند.

دوره بلوغ به خاطر تحولات جسمی و روانی که برای دختران دارد، آنان را به مانند زنان جوان مبدل ساخته و تغییرات اساسی که در این برهه حساس در زندگی آنان رخ می‌دهد، مسائل و مشکلات اساسی برای پدر و مادر و احیانا خانواده به دنبال دارد.

گذر از کودکی و بلوغ و ورود به دوره‌ جوانی، دورانی بحرانی و دشوار است. دخترها می‌دانند در آستانه‌ آماده شدن برای زندگی و مسؤولیت‌های اجتماعی قرار گرفته‌اند.

حس می‌کنند در آینده‌ای نه‌چندان دور، باید از پدر و مادر دور شوند و زندگی مستقلی تشکیل دهند.

بطور معمول دختران از لحاظ جسمی در ۱۰ – ۱۱ سالگی کاملاً بی‌دغدغه و دارای اعتماد به‌ نفس هستند، اما وقتی به حدود ۱۵ سالگی نزدیک می شوند، احساساتی چون سردرگمی‌، افسردگی، ترس و ناامنی و گاهی خشم و پرخاشگری به سراغ‌ آنان می‌آید.

بلوغ زودرس در بین دختران می تواند قبل از هشت سالگی و در نتیجه اختلالات سیستم عصبی مرکزی صورت پذیرد. در این رابطه تغییرات فیزیکی زود هنگام در بدن و نیز رشد سریع استخوان را شامل خواهد شد.

زمانی که علایم رشد جنسی در ۱۳ سالگی در دختران وجود ندارد، به این حالت گفته می شود بلوغ به تعویق افتاده است.

تغذیه ناکافی، بیماری های مزمن، سطوح شدید استرس و مشکلات تعامل بین مغز و سیستم تناسلی،‌ از جمله عوامل مختلف در رابطه با تاخیر بلوغ دختران به شمار می رود.

باید اذعان داشت این احساسات چندان ربطی به روش‌های تربیتی پدر و مادر ندارند و علت بروز آنها، تغییرات هورمونی و انتظاراتی است که هر دختر در زمان پشت‌ سر گذاشتن دوره‌ کودکی و ورود به مرحله‌ نوجوانی و بزرگسالی از خود دارد.

دخترها در دوره بلوغ معمولاً ناخواسته به‌ سراغ مادرها نمی‌روند و مشکلات خود را با آنان در میان نمی‌گذارند بلکه دوستان صمیمی دخترها بیش از پدر و مادر با او نزدیک و صمیمی می‌شوند. در مواردی هم، دختران به معلم، مادر بزرگ و یا اقوام از جمله عمه یا خاله‌ جوان‌تر اعتماد می‌کنند و برای طرح سوال نزد آنان می روند.

منبع: روانپزشک کودک ونوجوان/ ایرنا